Week 7 'Karaoke avond, Wandelmars en Moengo'

Dag Lieve allemaal,

Vandaag publiceer ik alweer mijn verhaal van week 7. De tijd gaat hier zo hard, voor ik het weet zit ik weer in het vliegtuig terug naar huis. Daar wil ik nu nog lang niet over nadenken, daarom probeer ik zoveel mogelijk te genieten van alle grote maar ook zeker kleine dingen die ik hier mee maak. Wat heb ik een geluk dat ik deze mooie ervaringen op mag doen in dit prachtige land!

Ik neem jullie graag mee in mijn eerste week vakantie hier.

Maandag
Vandaag was het tweede paasdag, man man wat heeft het geregend hier! Onze hele straat stond onder water, wat hilarische taferelen opleverde. Samen met 2 huisgenootjes heb ik de hele dag een beetje gechilld en ondertussen wat voor school gedaan. ’s Middags werden wij vermaakt door de mensen die van stage thuis moesten komen. Ze moesten tot hun knieën door het water, we hebben dan ook iedereen vanaf de eerste rang op het balkon aan zien komen en ons kostelijk vermaakt. In de avond was het idee om uit eten te gaan omdat een huisgenootje jarig was. Zij was echter op trip en ze waren door het noodweer vertraagd, wat erin resulteerde dat we uiteten zijn gegaan zonder de jarige zelf. Taxi’s wilde de straat niet inrijden omdat er dan water in de auto ging komen als de deuren open gingen. Er zat dus niets anders op dan door het water te gaan en op de droge weg te wachten op de taxi.

Wij hebben heerlijk gegeten bij Bar Zuid, wat weer eens lekker Westers eten was. Toch wel weer fijn om gewoon een mixed grilletje op je bord te hebben, of klink ik nu heel degelijk?

Op de terug weg was het bijna varen door de straten, niet alleen onze straat stond onder water maar ook veel straten bij het centrum waren onder gelopen. Wel bijzonder om mee te maken hier, want ook dit is Suriname!

Dinsdag
Het was vandaag weer tijd om verder te gaan met mijn lessenserie die ik hier ga geven. Ik maak een lessenserie over samenwerkend leren binnen cultuuronderwijs. Ik ben nu bezig met lessen te ontwikkelen binnen de vakgebieden drama, beeldende vorming en muziek. Vandaag heb ik hier wat stappen in gezet, nog niet genoeg, maar ik ben op de goede weg.

De boodschappen waren van gisteren uitgesteld naar vandaag, dus Emily en ik moesten er aan geloven: we gingen maar weer boodschappen doen voor het hele huis. Hierna hebben we snel wat gegeten en zijn we weer lekker naar kickboksen geweest. We waren door het vieze weer wat laat, maar gelukkig was onze trainer niet al te boos, met die kast wil je geen ruzie. We hebben dus maar braaf onze warming-up gedaan met veelste veel push-ups en squats. Het was weer afzien, maar je haalt er wel veel voldoening uit!  

Na het sporten was het tijd om ons snel weer klaar te maken voor iets nieuws: het was tijd voor een karaoke avond! Toen we aan kwamen bij café  Loco was er geen kip, op wat gidsen na. Het fijne aan het wonen in een groot huis is dat je nooit alleen bent op een feestje. Wij hebben er dan ook zelf een feestje van gemaakt en hebben ons heel goed vermaakt.

Samen met een ander huisgenootje was ik na een spelletje de Sjaak om de karaoke avond te openen. Wij hebben een rap erin gegooid en al snel hierna zat de sfeer er goed in en hebben we de hele avond de longen uit ons lijf gezongen!

Woensdag
Vandaag was weer een rustige dag, ik ben weer bezig geweest voor school en heb mijn tweede  sollicitatiegesprek gehad. Dit was wederom een fijn gesprek, bij een erg leuke school. Vrijdag heb ik mijn laatste gesprek, waar na ik moet kiezen op welke school ik mijn WPO wil lopen.

Donderdag
Na 10 uur lang geslapen te hebben, werd ik wakker van mijn wekker. Vandaag is de dag dat Emily haar ouders hiernaartoe komen. We zijn eerst nog even langs een grote Chinees geweest waar veel zonnebrillen en kleren zijn. Dit viel helaas tegen, wel heb ik nog even een goedkope extra zonnebril gekocht, omdat mijn anderen erg beschadigd zijn. Hierna zijn we als verrassing de ouders van Emily van het vliegveld af gaan halen. Ze waren erg verrast, wat het extra leuk maakte!

We zijn mee gegaan naar hun hotel en zijn daarna gezellig uit eten geweest bij een van onze lievelingsrestaurants Zus en zo. Hierna hebben we hen terug gebracht naar het hotel en was het tijd om ons klaar te maken voor de Partybus. We gingen weer naar Loco waar we wat drankjes gedaan hebben en uiteindelijk zijn we rond half 1 opgehaald door de bus. We hebben wat rondjes door de stad gereden en zijn over dé Brug van Paramaribo gereden. Als je op zo’n open bus staat merk je pas hoe hoog die brug wel niet is, wat een enorm gaaf uitzicht geeft zo in het donker met al die lampjes. Hierna heeft de bus ons afgezet bij Havana en hebben we daar het feestje voortgezet.

Vrijdag
Vanochtend heb ik mijn laatste sollicitatiegesprek gehad, wat een erg fijn gesprek was! Nu moet ik gaan kiezen op welke school ik volgend jaar mijn WPO-stage wil lopen.  Hierna ben ik met een huisgenootje naar, ja weer, de Hermitage mall geweest om lekker te winkelen. Ditmaal heb ik helaas niets leuks gevonden, alhoewel ik wel een zonnebril gezien heb die ik de volgende keer zeker ga halen! Hoe bijzonder het namelijk ook klinkt, het is echt een crime om hier een fatsoenlijke zonnebril te vinden.

Hierna zijn we 18:00, weer, naar café Loco vertrokken waar we gingen zitten om de wandelmars te bekijken. We hebben hier lekker gegeten en onze ogen uitgekeken, wat kunnen die Surinamers toch dansen! De kinderen hier dansen nog beter dan de gemiddelde Nederlander die uit gaat. Het blijft wel een gek gezicht als je een kind van 6 jaar al ziet twerken op straat, dan is er ergens toch echt iets mis gegaan geloof ik…

Na een tijdje hadden we het wel gehad, het was enorm druk en vies weer, waardoor we de wandelmars zelf niet zo goed zagen. Samen met een groepje van mijn huisgenoten ben ik weg gegaan en hebben we een poging gedaan om een taxi te krijgen. De hele stad staat op zijn kop met deze wandelmars, waardoor het een groot drama was om een taxi te krijgen. Als meisjes, of eigenlijk sowieso als blanken, moet je in de avond niet meer over straat lopen. Toch moesten we de drukte uit om uberhaupt kans te maken op een taxi. Er zijn hier ook veel taxi’s die niet aangesloten zijn bij een overkoepeld bedrijf, waardoor ze niet allemaal betrouwbaar zijn. Er zijn al meerdere negatieve ervaringen van medestagiaires, bijvoorbeeld dat je bij een stripclub of ergens afgelegen afgezet wordt. Ondertussen hebben we hier al een aardig netwerk opgebouwd, dus ook qua taxi’s, maar niemand was beschikbaar. Het was kiezen, een onveilige taxi instappen of onveilig als groepje blanke meisjes op straat blijven staan. Een ander huisgenootje en ik wilden het eerste doen, maar de anderen zagen dit niet zitten. Met zijn 4e ben je minder kwetsbaar dan met zijn 2e dus hebben we ervoor gekozen om toch maar op straat te blijven staan. Hierdoor hebben we wel nog wat delen van de wandelmars kunnen zien, maar waren we ook helemaal doorweekt. Na bijna een uur gewacht te hebben in de stromende regen hebben we taxi gevonden die ons veilig naar huis gebracht heeft.

Zaterdag
Vandaag was het tijd om met een groepje studenten van Antwerpen mee te gaan voor een testcase. Zij onderzoeken de toeristische mogelijkheden in het plaatsje Moengo. Dit was tijdens de Tweede Wereldoorlog het epicentrum van de bauxietwinning, omdat de andere bauxietmijnen in handen van de Nazi’s waren gevallen. Moengo speelde hierdoor een belangrijke rol voor de geallieerden, omdat het bauxiet leverde voor de aluminium gevechtsvliegtuigen waarmee de Duitsers werden verslagen.

In Moengo leefden de verschillende bevolkingsgroepen strikt van elkaar gescheiden. Zo woonden er in het Staffdorp alleen maar blanken. Dit dorp, is nu een soort spookstadje geworden. Wij hebben hier doorheen gelopen, wat ik best wel creepy vond. De oud directeurswoning, Casa Blanca is later een soort hotel geweest, waar de toenmalige Nederlandse Koningin heeft gelogeerd. Ik zal een foto plaatsen van het dat mooie Casa Blanca er nu bij ligt… Het is met recht een spookhuis te noemen.

Sinds de binnenlandse oorlog tussen Desi Bouterse en Ronnie Brunswijk, wat vooral uitgevochten werd in de omgeving van Moengo, is de economische situatie hier slecht gebleven. Het begint iet wat op te krabbelen, maar ze snakken naar toerisme om de economie op te krikken. Dat is de reden dat wij hiermee naar toe zijn geweest.

We hebben hier bij een Javaanse familie Gamelan gespeeld. De man in het rood op de foto gaf ons les en was enorm gedreven. Hij was vandaag jarig, dus tegenover ons op de 'veranda' zat het helemaal vol met gasten voor zijn verjaardag. Hier hebben wij gezellig mee gegeten tussen de middag en hebben we dus een hele tijd muziek gemaakt. Dat moet voor de locals vermakelijk zijn geweest, al die Nederlanders zonder ritme gevoel op hun instrumenten! Hierna zijn we nog naar een Marrondorpje geweest, waar wij wat rond gelopen hebben.

Het was bijzonder om Moengo met eigen ogen te zien. Door veel Surinamers wordt er nog wat neergekeken op Moengo. Als wij zeiden dat we er heen gingen was vaak de reactie ‘Wat moet je daar doen, waarom zou je daar heen willen’. Ik ben blij dat we erheen zijn geweest en ik ben ervan overtuigd dat Moengo genoeg potentie heeft om een plek te worden waar veel toeristen heen willen.

Rond 10 uur kwamen wij weer thuis in Paramaribo. Terwijl ik me net voorgenomen had om een lekker rustig avondje te hebben, ben ik later die avond toch maar gezellig mee uit geweest met het huis. Ik ben hier tenslotte nog maar minder dan 1,5 maand dus ik moet er nog alles uithalen wat erin zit!

Zondag
Vandaag heb ik een lekker brak dagje gehad. Rond 3 uur ben ik met wat huisgenoten uitgebreid gaan lunchen bij een Warung (eethuis). Ik heb lekker Telo gegeten, dit is een soort dikke friet van Casave met kip en kousenband. Hierna hebben we weer wat boodschappen gedaan en was het verder een rustige dag!

Nu ga ik me klaar maken voor de aankomende trip. Maandag, dinsdan en woensdag ben ik samen met de ouders van Emily naar Isadou. Hoe dat was zal ik met jullie delen in mijn volgende blog.

Heel veel liefs,

Anne Merel