Week 13 'Afscheid nemen van het geliefde Suriname en vakantie op Curaçao'

Week 13

Dag lieve allemaal,

Dit is dan echt mijn laatste reisverhaal over Suriname, deze week staat dan ook in het teken van afscheid nemen en bah wat vind ik dat naar!

Maandag
Om 7:00 uur werden we gewekt op Apiapaati, het was alweer tijd om naar huis te gaan. Om 7:30 zijn wij weer de boot opgegaan richting Atjoni, vanaf dit punt kun je weer verder met de auto naar Paramaribo. Dit was onze allerlaatste boottocht over de Suriname rivier dus heb ik zoveel mogelijk proberen te genieten van alles. Van de mensen die je onderweg tegenkomt, de mooie natuur langs de rivier en zelfs van de houten bankjes en gaten in de boten heb ik genoten.

Om 10:00 uur kwamen we aan op Atjoni en waren we klaar om door te reizen. Ik denk dat onze chauffeur wist hoe rot ik het vond om afscheid te nemen, hij heeft ons namelijk nog 2 uur laten wachten op Atjoni. Ook zo heerlijk Surinaams, zelfs dat zal ik gaan missen. Rond 16:00 waren we thuis en moesten we afscheid gaan nemen van de gidsen wat weer een teken was van dat het vertrek eraan zat te komen. Na heel veel knuffels hebben ze ons naar huis laten gaan en zijn wij nog even het zwembad in geplonsd. In de avond voor de laatste keer die lekkere pizza met kaas in de rand gegeten en verder niet meer veel gedaan.

Dinsdag
Vandaag wilde ik weer eens goed bezig gaan met school, tot Emily in paniek mijn kamer op kwam rennen. Onze vlucht van donderdag was gecanceld en we konden vandaag wel naar Curaçao vliegen. Dit vonden wij allebei geen goed idee, we wilde helemaal niet eerder weg hier en ik zou woensdag op stage pas afscheid nemen. Wij zijn dan ook meteen de taxi ingestapt en zijn naar Suriname airways gegaan om verhaal te halen. Toen we daar aankwamen en vroegen wanneer de volgende vlucht ging vliegen, konden ze daar geen antwoord op geven. Toen we vroegen waarom de vlucht gecanceld was, kregen we als antwoord dat ze geen vliegtuigen hadden. Dus mijn wedervraag was natuurlijk hoe het kan dat een vliegmaatschappij geen vliegtuigen heeft. Toen kreeg ik een antwoord waar mijn broek wel een beetje van afzakte. Het eerste vliegtuig vloog niet omdat het papierwerk niet op orde was. Oké dacht ik, dat kan natuurlijk maar is niet slim. Het tweede vliegtuig vloog niet omdat het personeel nog geschoold moest worden en het andere vliegtuig dat vloog gewoon niet. Heel bijzonder weer maar goed, ze konden weinig voor ons doen. Wij hebben toen aangegeven dat ons visum afliep dus dat we het land wel uit moesten. Toen kon er opeens wel gebeld worden, maar het antwoord kregen we later.

Wij weer naar huis gegaan en toen ben ik terug gegaan naar degene die mijn dreadlocks gezet hadden. Dit was op trip helemaal gaan uitzakken namelijk en dat vond ik wat snel, na 5 dagen. Toen ik daar aankwam kwam het erop neer dat het mijn eigen schuld was en dat ik na 2 dagen daar terug had moeten komen als het niet goed was, na meerdere malen uitgelegd te hebben dat ik in het binnenland zat, dus niet terug kon heb ik het opgegeven. Ik vroeg of ik met haar baas kon spreken maar ze vertelde me dat hij geen Nederlands of Engels kon. Toch ben ik naar hem toegestapt en wat bleek, de man kon gewoon Engels praten. Ik heb hem het probleem uitgelegd en uiteindelijk kwam hij met de oplossing dat ik het voor de helft van het geld mocht laten doen. Dit was eigenlijk tegen mijn principes in maar goed, ik wilde het graag geregeld hebben dus heb ik toegestemd. Toen hij tegen zijn werknemer zei dat ze het mocht gaan doen weigerde ze het. Ze vond het te veel moeite voor de helft van het geld. Ik heb haar ook gevraagd of zij dan het geld kreeg of dat ze per uur betaald werd. Dit vond ze niet mijn zaken waren (heeft ze misschien ergens wel gelijk in maar ik zag het al helemaal voor me dat mevrouw ging weigeren en ik met uitgezakt haar zat) en dat ze het gewoon niet ging doen. Toen zei haar baas dat ze mocht kiezen, dat ze mijn haar ging doen of dat ze haar spullen kon pakken en ander werk kon gaan zoeken. Mevrouw pakte haar spullen en zei dat ze weg was. Het was een heel bijzonder tafereel om te aanschouwen, maar ik raakte wel een beetje in paniek omdat ik mijn haar er wel weer opnieuw in wilde. Na veel gezeur een toespraak naar de baas dat hij kon bepalen wat zijn personeel moest doen en wat krokodillentranen heeft een ander meisje het met heel veel tegenzin opnieuw ingezet. Ze trok net wat harder dan nodig was en heeft geen woord tegen me gezegd, maar ik heb mijn haar (gratis en wel) weer mooi opnieuw erin zitten!

In de namiddag zijn we door SLM gebeld dat ze gaan proberen of we vrijdag via Aruba naar Curaçao kunnen vliegen, een dagje later dan gepland dus helemaal prima. Verder een rustig avondje gehad en niet veel meer gedaan.

Woensdag
Vandaag vroeg opgestaan om naar mijn lieve klasje te gaan en afscheid te gaan nemen. Ik heb van hen lieve kadootjes gekregen en van iedereen nog een dikke knuffel. Wat raar dat ik die knapperds waarschijnlijk allemaal niet meer ga zien! Ik ga ze vreselijk erg missen en kan ook dankzij hen terug kijken op een geweldige stageperiode.

Hierna heb ik een taxi gebeld en ging ik op souvenirsjacht. Ik had een nogal betrokken taxi chauffeur want hij ging gezellig mee de taxi in en mee opzoek naar kadootjes voor familie en vrienden. Hij had ook nog wel een soort tante die mooie inheemse spullen maakte dus vroeg me of we daar ook nog langs zullen gaan. Inmiddels waren we al ruim 1,5 uur aan het shoppen dus kon dat er ook nog wel bij. We kwamen aan bij een vrouw die allemaal klederdracht maakte en ik heb uit beleefdheid maar een mooie dromenvanger gekocht die een mooie plekje op mijn kamer gaat krijgen.

Hierna zijn we weer langs SLM gegaan om onze schade te claimen en de tickets op te halen. Toen hebben we gelijk maar even een verklaring geregeld zodat ze bij de douane niet moeilijk gingen doen over ons visum. Hierna nog even lekker gaan lunchen en toen weer door naar huis.

In de avond zijn we gezellig met het hele huis uiteten geweest voor ons afscheid. Tijdens de speech zijn er wat traantjes gerold, pff wat ga ik ons supergezellige huis toch missen zeg! Van onze huisgenoten hebben Emily en ik allebei stoffen vlaggetjes gekregen waarmee we onze kamer kunnen versieren. Zo hebben we toch nog een stukje SU bij ons in Nederland.

Later op de avond kwam Wardie, mijn mentor, nog even langs met een afscheidskadootje. Ze had een super lief pakketje gemaakt met allemaal heerlijk meidendingen en een hele lieve brief. Ik ga haar echt enorm missen, samen in en buiten de klas was altijd een feestje!

Donderdag
Vandaag ging onze bonus dag van start, het afronden kon echt gaan beginnen. Eerst zijn we onze huurfietsen terug gaan brengen en zijn we nog even voor de laatste keer naar de Fernades bakker geweest om lekkere kipbroodjes te halen. Hierna kon het helse karwei beginnen; mijn koffer inpakken. Mijn kamer was vanaf ongeveer de 2de dag een grote rotzooi en ik heb het opruimen hiervan 3 maanden uitgesteld, daar mocht ik nu de vruchten van plukken. Wat een ramp was het inpakken, wat kleine dingen ben ik dan ook kwijt of vergeten maar goed het is gelukt haha.

In de middag ben ik samen met Linda en Emily een helikopter vlucht gaan maken over Paramaribo! Wauw wat was dit gaaf, heel cool om een keer meegemaakt te hebben en nog vetter omdat het boven ‘ons’ Paramaribo was!

Febo, degene die de helikopter vlucht geregeld had, bracht ons hierna weer naar huis. Onderweg moesten we echter nog even stoppen bij een vriend om naar zijn nieuwe single te luisteren. Wij met z’n 3e hup erachteraan de studio in waar nog een stuk of 15 andere rappers waren. Toen even wat liedjes beluisterd en na een uur konden we onze weg naar huis voortzetten.

De hele dag waren we aan het twijfelen of we wel naar Havana moesten gaan, echt verstandig was het niet. Maar goed we hebben nog lang genoeg om verstandige keuzes te maken dus zijn we natuurlijk toch nog naar Havana gegaan. Leuk om veel verbaasde gezichten te zien, we zouden immers vandaag eigenlijk al op Curaçao zijn! We hebben voor de allerlaatste keer een mooi feestje er van gemaakt en ultiem genoten. Van iedereen die eerder dan ons naar huis ging hebben we toen afscheid genomen. Om half 5 waren we thuis en om 6 uur kwam de taxi ons ophalen om naar het vliegveld te gaan. We hebben de laatste dingen dus ingepakt en zijn gelijk maar weer door gegaan, hier zijn we inmiddels professionals in geworden haha.

Vrijdag
Om 6 uur stond de taxi dus klaar en hebben we van de laatste mensen afscheid genomen en zijn we vetrokken. Dit viel ons echt wel zwaar, bah wat is het naar om afscheid te nemen zeg! Vooral omdat er een kans is dat je gewoon nooit meer daar terug komt en als je al terug gaat, je er nooit vindt wat je er achter hebt gelaten.

Maar goed, na een uurtje in de taxi kwamen we aan op het vliegveld en kon de reis naar Curaçao beginnen. Eerst zijn we naar Aruba gevlogen waar we eigenlijk 7 uur de tijd hadden, waardoor we het eiland wilde verkennen. Uiteindelijk door vertraging hadden we maar 3 uur op Aruba en konden we de koffers niet gelijk inchecken. Daarom maar besloten op het vliegveld te blijven en alvast een planning te maken voor Curaçao. Hierna zijn we door gevlogen naar Curaçao, dit was echt maar 3 kwartier vliegen dus daar waren we zo. Eenmaal het vliegveld uitgelopen stond daar de verhuurder van het appartement ons op te wachten en heeft ons naar onze bestemming gebracht en zijn Emily en ik gelijk ons bed ingedoken.

Zaterdag
Vandaag hebben we een huurauto voor alle dagen dat we hier zijn geregeld, omdat je hier niet afhankelijk kan zijn van taxi’s omdat dat niet te betalen is. Hierna zijn we gelijk wat boodschappen gaan doen en zijn we richting het bekende Mambo Beach gegaan. Hier hebben we geïnformeerd naar het dolfijnen zwemmen, hebben we wat winkeltjes bezocht en zijn we nog even het water ingegaan. Hier kwamen we ook nog een leguaan en heel veel pelikanen tegen! Die pelikanen zijn echt niet bang, daar konden we heel dichtbij.

Daarna zijn we naar het strand Jan Thiel gegaan en daar kwamen we toevallig twee huisgenootjes tegen van meiden waarmee we op trip zijn gegaan. Hen waren we ook al even tegen gekomen op Aruba maar zij vlogen met een latere vlucht door naar Curaçao, super toevallig! Eerste hebben we met hen nog even op het strand gelegen en wat gedronken. We zijn daarna gezellig met zijn 4e uiteten geweest en daarna nog even naar een soort discotheek. Dit viel ons wat tegen, maar waarschijnlijk ook omdat we nog teveel met Suriname in ons hoofd zaten. Onbewust vergelijken we alles en een land kan in 2 dagen een land waar we 3 maanden lang de tijd van ons leven hebben gehad, niet zomaar overtreffen.